Grande ciudad

¡Queridos amigos!

Na een geweldige busreis van zo´n 5 uur zijn we aangekomen in de grote stad Neuquen. Het is ongelofelijk hoe luxe de bussen hier zijn, de stoelen zijn zo ongelofelijk relaxed het is net een slaapstoel. Dan denk je in een land als Argentinië daar zullen ze alleen maar oude stadsbussen hebben, maar nee hoor de bussen hier zijn nog relaxter dan een vliegtuig met business class!!! De stoelen zijn twee keer zo groot als een normale busstoel en je kan de zitting van de stoel helemaal naar achteren gooien. De service in de bus is ook geweldig, ze komen vragen wat je wilt drinken je krijgt een lekkere snack en ze komen dekentjes en kussentjes brengen....WOW!!! Bovendien zie je ook nog wat van de omgeving, nu moet ik wel zeggen dat de omgeving van Bariloche naar Neuquen niet zo geweldig is...het is net een woestijn, maar goed het was al een grote feest in de bus zelf met zulke mooie grote stoelen.
Voordat we op de bus stapte namen we afscheid van onze amigo Ted. Is toch altijd vreemd als je zo goed met mensen kunt opschieten om dan afscheid te nemen, maar goed dat hoort bij het reizen.
Donderdagavond rond 18.00 uur kwamen we aan in Neuquen, Neuquen is niet super mooi het is gewoon een grote stad. Er wonen hier zo´n 500.000 mensen, dus dat is best groot. Was echt gek, moest helemaal wennen aan zo´n grote stad, zoveel auto´s, zoveel mensen, zoveel lawaai, zoveel marktjes, zoveel lawaai..echt gek!! Maar goed je went dan ook wel heel erg snel en het is ook wel weer es leuk om in een grote stad te zijn. Maar voor het reizen vind ik het leuker om in dorpjes te zijn, het contact met de mensen is dan toch makkelijker. In zo´n grote stad als dit is iedereen erg op zichzelf en je hebt meer aanspraak in kleinere dorpjes. In Bariloche groette je de hele dag de mensen die je tegenkwam van ¡Hola, que tal! en dat heb je hier niet.
Wat ook erg grappig is, ik moet hier constant lachen, wanneer ik mensen hoor praten over Neuquen...het gaat dus van Neuken dit Neuken dat...erg grappig om te horen...haha
De eerste avond zijn we na het eten en bar in geweest en dat was echt super. Ze hadden daar een bluesband en wat waren die gasten goed. Een van de bandleden speelde super goed de mondharmonica, hij had een riem om met wel 10 verschillende mondharmonica´s!! Het was één grote show om hun te zien spelen. Het is toch gek om te zien dat de Argentijnen in kroegen als dit eigenlijk helemaal niet dansen. Voor hun is het echt van als we willen dansen dan gaan we naar een disco of naar een dansbar en dan dansen ze de hele nacht, maar als ze in een kroeg zitten dan zitten ze alleen aan de bar of aan een tafeltje een drankje te drinken en te kletsen. Is toch grappig om dat zo te zien, want toen de band speelde dan krijg je toch de kriebels om te dansen, ach de Argentijnen is toch een apart volk. Vooral omdat we gisteren gingen we naar een soort van reggea concert wat ongelofelijk ruk was, maar goed maakt niet uit. Maar de regering had besloten dat er niet wordt gedronken op zo´n feest, dus het enige wat je kon krijgen was frisdrank of water, waar je ook echt een uur voor in de rij kon staan. En de beveiliging van het concert werdt door de politie zelf gedaan, dus het fouilleren enzo...apart. De politie...de gendarmerie hier is echt vreselijk, iedereen haat hier de gendarmerie, omdat zonder reden kunnen ze je hier gewoon oppakken en erg moeilijk doen. Gelukkig heb ik dit nog nooit meegemaakt, maar je hoort dit soort verhalen van de Argentijnen zelf, waarschijnlijk voor de toeristen valt het wel mee.
Ook hier in Neuquen hebben we erg leuke mensen ontmoet. Het gaat hier toch zo makkelijk, we waren gelijk de volgende dag uitgenodigd voor een asado (bbq), echt geweldig zijn de mensen hier zo hartelijk en warmtevol. We kregen zelfs als kado twee flessen rode wijn..lief hé!! Virginia (Argentijns meisje) had per ongeluk bij het voorbereiden van de asado zichzelf gesneden, dat was echt wel ff schrikken. Het was een flinke, diepe wond, dus wij als een speer de auto ingedoken en naar het ziekenhuis gereden. Ze was zelfs flauwgevallen, van de schrik waarschijnlijk, maar je schrikt dan zelf ook nog meer als zoiets gebeurt. De ziekenhuis hier is echt apart, het ziet er erg onhygiënisch uit en overal zie je mensen liggen, maar ze hadden haar erg snel en goed geholpen. In totaal heb ik hier al drie keer een ziekenhuis bezocht, de andere twee keer was met Ted. Ted heeft namelijk een allergie voor bananen, waarbij zijn keel kan opzwellen, waardoor hij geen adem meer kan krijgen. En twee keer had hij per ongeluk iets gedronken waar een banaan in zat, dus wij als een speer naar het ziekenhuis gereden, maar gelukkig was er niets aan de hand!! Is toch apart, want je schrikt wel heel erg op zulke momenten.
Maar goed nu weer wat leuks...vanavond gaan we met de nachtbus naar Mendoza. De bus vertrekt rond 21.00 en we komen morgenochtend rond 8 uur aan. De bussen zijn hier zo relaxed dat je daar heerlijk in kunt slapen en het scheelt weer geld voor een hostel.

Dus in Mendoza schrijf ik jullie weer de volgende verhalen!!!

BESO

Daphne